Nasze dziecko jest niepowtarzalną indywidulnością
1. Z umiarem stosujmy nagrody i kary, nie nadużywajmy jednych bądź drugich.
2. W przypadku trudności w nauce, wykażmy cierpliwość i wyrozumiałość, postarajmy się znaleźć przyczynę niepowodzeń.
3. Kontaktujmy się często z nauczycielem - wychowawcą zaufajmy mu, informujmy go o swoich spostrzeżeniach, on też jest bacznym obserwatorem waszego dziecka.
4. Nauczmy się słuchać i rozumieć własne dziecko, nie odtrącajmy do, nawet wtedy kiedy jesteśmy zmęczeni.
5. Nie wińmy go za nasze własne problemy.
6. Dostosujmy własne oczekiwania i wymagania do możliwości dziecka.
Galeria portretów rodzicielskich
1. Złota rączka - może się zbyt mieszać do wszystkiego, może chcieć wszystkich przekrzyczeć. Trzeba z nim rozmawiać bardzo konkretnie, rzeczowo.
2. Społecznik - rozmowa z nim nie sprawia problemów, jest otwarty, nie ukrywa niczego, wszystko przyjmie.
3. Poprawny -jest go bardzo łatwo zniechęcić, gdy zleca się mu zbyt dużo zadań Może to być rodzic ostatniej szansy.
4. Luzak - ma własne zdanie na każdy temat, najlepiej zaprosić go na lekcję i pokazać co jego dziecko umie. Są to rodzice niebezpieczni.
5. Na topie (ustawiony) - można nim zamanipulować i pokazać, że jest ważny. Następnie przejść do konkretnej rozmowy.
6. Kompensacyjny - dać mu się wygadać (nie narzucać własnego zdania) później on zaczyna słuchać i wtedy mówimy my. Ukrywa wady swojego dziecka np. że nie umie liczyć.
7. Interwencyjny - pojawia się w szkole, gdy dziecko ma kłopoty. Wtedy chce, aby ktoś mu pomógł, Brakuje mu zwykłej, codziennej rozmowy z dzieckiem. Namówić go, aby więcej czasu poświęcał dziecku.
8. Toksyczny - głośno i dużo mówi, manipuluje pomówieniami, miesza. Należy mu przydzielić konkretną funkcję, często zapraszać na rozmowy indywidualne, (nie pracuje, dba o dzieci).
9. Nieobecny - pojawia się na koniec nauki, nie interesuje się życiem szkoły. Nic go nie zachęci.
Warunki prawidłowej komunikacji
- Uważne, aktywne słuchanie i podążanie w rozmowie za dzieckiem.
- Okazywanie akceptacji - tylko dziecko, które czuje się bezpieczne może mówić o swoich trudnościach i wątpliwościach.
- Przyzwalanie na wyrażanie emocji.
- Docenianie dziecka - pozytywne myślenie.
- Jasne i precyzyjne formułowanie swoich komunikatów, tak by ich treść i forma nie przekraczała rozwojowych możliwości dziecka.
- Przyzwalanie na pytania i wątpliwości, wyjaśnianie swojego stanowiska (otwartość).
- Okazywanie zrozumienia dla trudności dziecka.
Co powinniśmy wiedzieć o naszym dziecku i jego rozwoju
1. Dziecko 7 - letnie przychodzące do szkoły jest dojrzałe do rozpoczęcia systematycznej nauki dostosowanej do jego możliwości umysłowych.
2. Ma opanowane wiele pojęć, przyswojony wystarczający zasób słów i umiejętności formułowania zdań.
3. Jest prawidłowo rozwinięte fizycznie, nieco wyrośnięte, bo w okresie przedszkolnym rosło w górę; teraz będzie tężało.
4. Rozwój fizyczny dziecka przebiega dalej, a mięśnie są jeszcze słabe, kościec miękki i plastyczny. W skutek tego każda dłuższa nieprawidłowa postawa przy siedzeniu, może wpłynąć defragmująco na kręgosłup, dlatego należy zwracać szczególną uwagę na prawidłową postawę dziecka.
5. Trwa proces wyrastania zębów stałych, łatwo więc o deformację uzębienia - wymaga to kontroli u lekarza stomatologa.
6. Dziecko jest bardzo ruchliwe, dzięki temu nabiera sprawności ruchowej, zwiększa pojemność płuc i objętość klatki piersiowej.
7. Do prawidłowego funkcjonowania potrzebuję racjonalnego rozkładu dnia, poza nauką musi mieć dużo ruchu, rozrywki i czasu na wypoczynek.
8. Dziecko musi mieć świadomość, że jest kochane, ma zapewnioną opiekę, serdeczność i troskę.
9. Praca szkolna dziecka rozpoczynającego naukę nakłada wiele obowiązków; wymaga punktualności, doskonałości, samodzielności.